’s Morgens vroeg kijk ik uit m’n slaapkamerraam en zie dan ons eendenpaar gezellig bij elkaar…zij hoeven geen afstand te houden!
De zon schijnt, maar het is nog behoorlijk fris. Onze 3 zoons, Jacco (51), Edward (50) en Nick (44) komen bij Pa (82) en Ma (74) op de koffie om 11 uur….!
Het Corona-virus rukt op en de piek zit er aan te komen!
De Helleborussen hebben de milde winter overleefd, maar dat zijn we van hen gewend!
Onze 3 kanjers zitten om 11 uur bij ons aan de koffie…op ruime afstand van elkaar!
We weten allemaal goed, wat ons te wachten staat…!
Voor het eerst bloeit de Camelia…hoera!! Toch nog iets positiefs!
Erg opgewekt is de conversatie niet…., maar dat brengt de barre situatie met zich mee!
Een narcis probeert ons wat op te vrolijken
Dat wil niet erg te lukken, zo te zien…!
Nick heeft z’n eigen koffie in een thermosfles meegenomen van het Zeeburgereiland…gelijk heeft ie..! Je kan niet voorzichtig genoeg zijn!
De witte Arenaria, achter Nick’s rug doet z’n best om ons op te vrolijken…!
Onze overbuurman en oudste zoon, Jacco, kan ons ook niet aan het lachen maken…!
De enige Citroen aan de plant….is ook zuur, die kan niet anders!
Nick gaat schuil achter de doos met plastick handschoenen, die nog van pas gaan komen…!
De viooltjes, zijn de enigen, die optimistisch zijn!
Onze jongens zijn vertrokken naar hun eigen gezinnen.
Ik heb me teruggetrokken op m’n ligbed in de zon voor nog maar een bakkie koffie.. en ik kijk naar de Amelachier, rechts op de foto, die boom doet me heel veel plezier ! Hij verandert wel 4 keer van kleur in het jaar…! En de rode Photinia kan ik stil aanbidden!
Voor wat beweging moeten we binnen zijn, als de zon achter de bomen en struiken verdwijnt…! Zie de fiets rechts op de foto…! Corona is niet welkom bij ons, ook niet bij onze kinderen en kleinkinderen, maar het blijft de komende maanden bijna onmogelijk om eraan te ontkomen!
Ik hoop, dat iedereen z’n gezonde verstand gebruikt!
Toch nog even een (cynisch) mopje… Ik lag zoeven nog languit met m’n kop in de zon…en toen zei ik tegen m’n vrouw:
“ïk ben goed bezig”…”Hoezo goed bezig?”antwoordde ze…ïk wil graag voorgebakken naar het crematorium!
In 1985 schetste ik m’n schoonvader Toon Braspenning uit Amsterdam-Noord
